Ο μύθος , λοιπόν, είναι αληθινός , Περσεφόνη μου!
Και εμείς έχουμε μάθει να ζούμε με τον μύθο…
Για την ακρίβεια , έχουμε μάθει να ζούμε ΣΤΟΝ μύθο !
Πως αλλιώς! Υπάρχουμε, για να δίνουμε συνέχεια στον μύθο…Έτσι μας έχουν μάθει οι πρόγονοί μας. Εκείνοι οι θνητοί μας πρόγονοι, που εσείς τους κάνατε αθάνατους!
Είναι παλιός ο συμπαντικός νόμος…
Αρχέγονος! Και κανένας από σας δεν είναι διατεθειμένος να τον αλλάξει!
Μέσα στον αέναο κύκλο εναλλαγής ζωής και θανάτου γεννιόμαστε και πεθαίνουμε.
Ακόμα κι εσύ, θεά αθάνατη, έχεις ζήσει το μυστήριο του θανάτου.
Τρόμαξες , ενώ βρέθηκες στην αγκαλιά του Άδη, του φοβερού άρχοντα του σκοτεινού βασιλείου.
Μα εκείνος σε λάτρεψε με όλο του το είναι , σε ανέβασε στο θεϊκό θρόνο και σε έκανε Βασίλισσα και Κυρά του .
Και φώτισε από τότε το μισό βασίλειό του από την αγνότητά σου και ξεπρόβαλαν δειλά δειλά τα άνθη στο μέρος, που ποτέ πριν δεν είχε κήπους…
Έμαθες να τον αγαπάς, τον Άδη και να μην τον φοβάσαι.
Όμως νοσταλγούσες την επίγεια ζωή σου, τις χαρές και την ξεγνοιασιά της νιότης. Νοσταλγούσες και την μητέρα σου, που έχασε την Γη κάτω από τα πόδια της, σαν έμαθε την αρπαγή σου …Την Γη, την οποία κανένας δεν αγάπησε τόσο, όσο εκείνη, που καλώντας το μονάκριβο παιδί της, σύρθηκε πάνω της με αγωνία…
Από τότε η Μητέρα των ζωντανών έγινε η και Κυρά των νεκρών. Στα Σεπτά της Μυστήρια αποκάλυπτε στους θνητούς τις απόκρυφες γνώσεις , που σκοπό είχαν να απαλλάξουν τους μύστες από τον φόβο του θανάτου…
Έγινε και Κυρά αυτών, που αποχαιρετούν τον …μάταιο τούτο κόσμο και κατεβαίνουν στα έγκατα της Γης.
Εκεί που κατεβαίνεις κι εσύ κάθε φορά την εποχή, που στην γη σπέρνουμε το σιτάρι…
Είναι ζεστή ακόμη η γη και φιλόξενη η αγκαλιά της.
Μόνο που η στεναχώρια της μάνας για τον αποχωρισμό είναι μεγάλη…Και θλίβεσαι κι εσύ, βλέποντας την φύση γύρω σου να χάνει την ζωντάνια της.
Όμως αυτήν την εποχή θα διαδεχθεί η άλλη …Είπαμε, αέναη είναι εναλλαγή αυτή. Και θα επιστρέψεις και πάλι στην αγκαλιά της στοργικής μάνας , φέρνοντας μαζί σου την αναμμένη δάδα!
Εμείς θα είμαστε εδώ , καλή μου , και θα σε περιμένουμε!
Μέχρι να σβήσει η δική μας δάδα!!!
Μάια Τσεπουλίδου
Πρόσφατα σχόλια